استفاده از سطوح بالای کربوهیدرات های قابل تخمیر در جیره گاوهای تازه زا و پرتولید و بافر شدن ناکافی محیط شکمبه با بزاق به دلیل ذرات ریز که نشخوار را کاهش می‌دهد، می‌تواند توازن میکروبی در شکمبه را دچار اختلال کند، تولید اسید لاکتیک را افزایش دهد و در نهایت با اسیدی نمودن محیط شکمبه موجب توسعه اسیدوز شکمبه‌ای تحت بالینی شود.

محصولات بدست آمده از مخمر در راستای مدیریت اسیدوز تحت بالینی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. یکی از این محصولات، مخمر زنده می‌باشد که در این مقاله، اثرات استفاده از آن در جیره گاوهای تازه‌زا مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مطالعات نشان داده‌اند که افزودن مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه به جیره، بهبود محیط تخمیر را به دنبال خواهد داشت. با استفاده از مخمر در جیره فعالیت باکتری‌های تجزیه کننده سلولز به دلیل قابلیت مخمر در حذف اکسیژن از محیط شکمبه بهبود خواهد یافت.با افزایش فعالیت این باکتری‌ها قابلیت هضم بخش فیبری جیره بیشتر خواهد شد.

همچنین نشان داده شده است که ال-مالیک اسید تولید شده توسط مخمر ساکارومایسس سرویزیه می‌‌تواند رشد باکتری‌های مصرف کننده اسید لاکتیک مانند سلونوموناس رومینانتیوم را تحریک کند.

برخی محققین گزارش نموده‌اند که غلظت اسید لاکتیک در مایع شکمبه نشخوارکنندگان دریافت‌کننده مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه کاهش می‌یابد. در مطالعات متعددی نیز قابلیت مخمر ساکارومایسس سرویزیه برای مقابله با افت pH شکمبه پس از خوراک‌دهی نشان داده شده است.

محصولات بدست آمده از مخمر در راستای مدیریت اسیدوز تحت بالینی مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

پژوهش:

هدف از پژوهش حاضر که بطور مشترک بین محققینی از جمهوری چک و فرانسه صورت پذیرفته است “بررسی تاثیر مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه بر تخمیر شکمبه و پروفایل متابولیکی گاوهای شیرده در اوایل شیردهی” می‌باشد. این مطالعه در سال 2018 در Journal of animal physiology and animal nutritionبه انتشار رسیده است.

در این مطالعه 5 گرم مخمر زنده با جمعیتCFU 1010 در تغذیه گاوها مورد استفاده قرار گرفت. گاوها از هفته سه تا هفته ۱۹ شیردهی مورد پایش قرار گرفتند.

مکمل پرودی 200 مخلوطی از مخمر زنده و هیدرولیز شده است که به کارایی بهتر شکمبه کمک می کند، اجزا جیره در شکمبه مورد تخمیر میکروبی توسط باکتری ها، پروتوزآهای مژک دار و قارچ های بی هوازی قرار می گیرد. محصول حاصل از فعالیت میکروبی، VFA (اسید های چرب فرار) است که 80 درصد انرژی دام را تامین می کند.

یافته‌های کلیدی:

افزایش ۴ درصدی تولید شیر در گروه تغذیه شده با مخمر زنده مشاهده شد (38/95 در برابر 37/38 کیلوگرم در روز 0/019= P). همچنین شیر تصحیح شده برای انرژی (39/4 در برابر 37/0 کیلوگرم در روز0/0001> P) در گروه تغذیه شده با مخمر زنده به طور معنی‌داری بالاتر بود.

نمودار تاثیر مخمر زنده بر متوسط تولید شیر (n=25)؛ CD = جیره کنترل،
LYD = جیره مکمل شده با 5 گرم مخمر زنده در روز

غلظت کل اسیدهای چرب فرار در گروه تغذیه شده با مخمر زنده بالاتر بود این افزایش در غلظت می‌تواند از جمله دلایل اصلی افزایش تولید شیر باشد.

از جمله یافته‌های جذاب این پژوهش، بالاتر بودن pH شکمبه در گروه دریافت کننده مخمر زنده در مقایسه با گروه کنترل بود (6/59 در برابر 6/37؛ 0/004= P). همچنین غلظت لاکتات شکمبه در گروه تغذیه شده با مخمر زنده در مقایسه با گروه شاهد ۵۳ درصد پایین‌تر بود (9/3 در برابر 16/4؛ 0/005= P). دیگر یافته جذاب این مطالعه غلظت اسیدهای چرب غیر استریفه (NEFA) سرم کمتر و غلظت گلوکز سرم بالاتر بود.

جدول تاثیر مخمر زنده بر فراسنجه‌های تخمیر شکمبه

نتیجه گیری:

یافته‌های این پژوهش نشان داد که با تغذیه مخمر زنده عملکرد تولیدی بهبود می‌یابد و همزمان شکمبه نیز محیط پایدارتری برای فعالیت میکروارگانیسم ها به ویزه تجزیه کننده های سلولز خواهد داشت. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهند که گاوهای تغذیه شده با مخمر زنده با وجود تولید شیر بیشتر، توازن انرژی مطلوب‌تری نیز داشته‌اند. همچنین مخمر توانسته است از کبد نیز محافظت کند.

منبع:

Kumprechtová, D., Illek, J., Julien, C., Homolka, P., Jančík, F. and Auclair, E., 2019. Effect of live yeast (Saccharomyces cerevisiae) supplementation on rumen fermentation and metabolic profile of dairy cows in early lactation. Journal of animal physiology and animal nutrition, 103(2), pp.447-455.

لینکدینواتس اپایمیل

امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد!